تاریخچه کشف مولیبدن

در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19، مولیبدن بیشتر شناخته شد و مورد استفاده قرار گرفت. مولیبدن در سال 1778 توسط شیمیدان سوئدی کارل ویلهلم شیله کشف شد که اکسید مولیبدن را از ماده معدنی به نام مولیبدنیت جدا کرد. او آن را از کلمه یونانی سرب، molybdos، که به مولیبدن ترجمه می‌شود، نامگذاری کرد، زیرا فکر می‌کرد که نوعی سرب است. با این حال، او فلز مولیبدن خالص را جدا نکرد. فلز مولیبدن اولین بار در سال 1781 توسط شیمیدان سوئدی پیتر جدا شد که تری اکسید مولیبدن را با کربن کاهش داد.

در آغاز قرن نوزدهم، کاربرد مولیبدن شروع به گسترش کرد که عمدتاً در ساخت آهن و آلیاژهای فولادی استفاده می شد تا سختی و مقاومت در برابر سایش آهن و فولاد را بهبود بخشد. در اواخر قرن نوزدهم - آغاز قرن بیستم، با پیشرفت صنعتی شدن، تقاضا برای مولیبدن به سرعت افزایش یافت. در سال 1893، شرکت مولیبدن ایالات متحده تأسیس شد و شروع به استخراج سنگ معدن مولیبدن در مقیاس بزرگ کرد. معدن Creekside در کلرادو، ایالات متحده، به یکی از اولین سایت های استخراج مولیبدن در جهان تبدیل شد. از آن زمان، استخراج مولیبدن در ایالات متحده، کانادا و شیلی در حال افزایش بوده است و تقاضا برای مولیبدن برای تولید سلاح و تجهیزات نظامی در اواسط قرن-20 بیشتر شد. در این زمان، مقیاس استخراج مولیبدن به گسترش ادامه داد و این فناوری به تدریج بهبود و ارتقا یافت. در نیمه دوم قرن بیستم، با توسعه علم و فناوری و کاربرد گسترده مولیبدن، صنعت معدن مولیبدن به توسعه خود ادامه داد. علاوه بر آلیاژهای فولادی، مولیبدن در ساخت آلیاژهای با دمای بالا، قطعات الکترونیکی، کاتالیزورهای شیمیایی و غیره نیز استفاده می شود.